ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ναι έχω λάβει από νωρίς την ευθύνη για τον εαυτό μου και δεν μου δίνω το περιθώριο για λάθος. Δεν έχω όμως κάποια επιλογή, ο ένας γονέας μου έχει πεθάνει, ο άλλος τον χαβά του. Ή θα είμαι έτσι φορτωμένη ή θα μείνω πολύ πιο πίσω από άλλα παιδιά που έχουν στήριξη. Δεν θέλω λύπηση κατανόηση θέλω, δεν έχω θάρρος απελπισμένη είμαι. Αν δεν λάβω εγώ την ευθύνη κανείς δεν θα το κάνει και θα είμαι στο έλεος της τύχης μου.

Γενικά φοβάμαι το άγνωστο. Έχω κάνει απόπειρες προηγούμενες χρονιές για σεζόν και επέστρεφα πάντα στο σπίτι μου μετά από 3 μέρες. Ενώ είχα δουλειά στην πόλη μου αποφάσισα πάλι φέτος να το διακινδυνέψω… Αύριο λοιπόν φεύγω για Ρόδο και πραγματικά έχω φρικάρει, σκέφτομαι πως δεν θα τα καταφέρω και ενώ τόσο καιρό το κανόνιζα αισθάνομαι ότι πήρα τις λάθος αποφάσεις…

μόνη με κρασί και κινητό στην ταράτσα της πολυκατοικίας.Τουλάχιστον είναι πολύ ψηλά,και φυσάει τόσο ωραία εδώ... Άχ πόσο θα ήθελα να είχα και παρέα... Και άν πάει ο νούς σας στο πονηρό,να πάει! Έ τί να κάνω,άνθρωπος είμαι κι εγώ! Καλά να περάσετε ό,τι κι άν κάνετε φίλοι μου!

Τόσο κακό θεωρείται πια να ψάχνει κάποιος για σχέση για να μην είναι μόνος;Δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική που έχουν κάποιοι όταν λένε 'δεν αγαπάς τον εαυτό σου,καλύτερα ελεύθερος,η μοναξιά είναι καλή' κτλ κτλ.Συγγνώμη αλλά καθόλου καλή δεν είναι η μοναξιά.Και ναι,θέλω έναν άνθρωπο δίπλα μου γιατί δεν θέλω να είμαι μόνος.Γιατί ζηλεύω άλλους που τον έχουν βρει και κάνουν μαζί πράγματα.Ναι ζηλεύω,δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ.Αν κάποιος θέλει να τα κάνει όλα με τους φίλους του ή μόνος του,με γεια του με χαρά του,άλλοι όμως είναι δυστυχισμένοι μ'αυτό.Έχουμε φτάσει να θεωρείσαι απελπισμένος αν ψάχνεις το αυτονόητο ρε γαμώτο,έναν άνθρωπο να μοιράζεσαι τη ζωή σου.

Γνώρισα ένα αγόρι μέσω μιας φίλης μου. Βγήκαμε πριν 1 εβδομάδα πρώτο ραντεβού και κατενθουσιαστηκα μου άρεσε πολύ όμως υπήρχαν κάποια πράγματα που έλεγε που κάπως δεν μου κολλούσαν όπως το να με γνωρισει στους φίλους του και αμέσως μετά στην οικογένεια του . Η φίλη μου μού είχε πει τα καλύτερα γι'αυτόν μου είπε βέβαια πως είναι ντροπαλός και κάνει δύσκολα γνωριμίες κάτι που το κατάλαβα αμέσως . Εμένα βέβαια δεν με απασχολεί που είναι ντροπαλός αλλά με ενόχλησε που από τη πρώτη κιόλας γνωριμία ήθελε να γνωρίσω τη μητέρα του. Εγώ του εξήγησα με όμορφο τρόπο πως δεν χρειάζονται βιασυνες και πως πρέπει να βγούμε και δεύτερο ραντεβού και τρίτο και τέταρτο μέχρι να γνωριστούμε καλύτερα και να δούμε αν υπάρχει χημεία ανάμεσα μας. Ο ίδιος συμφώνησε αλλά καθημερινά που μιλάμε στο τηλέφωνο επιμένει να πάω να γνωρίσω φίλους και γονείς του . Δεν ξέρω πώς να του το βγάλω από το μυαλό βασικά με φίλους φίλες του δεν έχω θέμα να τους γνωρίσω αλλά με τους γονείς του Ναι έχω θέμα θεωρώ πως είναι πολύ βιαστική κίνηση και του το έχω πει και λέει ο ίδιος να απλά η μητέρα μου επιμένει να σε γνωρίσει και τής έχω δείξει φωτογραφίες σου, κάτι που εξίσου με χάλασε γιατί εδώ καλά καλά δεν γνώρισα τον ίδιο θα βιαστώ να γνωρίσω και γονείς μπορεί να βγω μερικές φορές και να μην μου αρέσει και αντίστοιχα να μην του αρέσω μετά δεν ξέρεις τι γίνεται στην πορεία . Μένουμε σε διαφορετικό μέρος που είναι 1 ώρα μακριά γιατί αν μέναμε κοντά με το ζόρι θα με πήγαινε στους γονείς του πολύ βιασύνη να κανουμε σχέση σε σημείο που ανησυχώ κάνοντας μου εξομολογηση ότι με ερωτεύτηκε με τη πρώτη κολακευτικά μεν αλλά δε βιάζομαι θέλω σιγά σιγά. Δεν ξέρω αν είμαι λάθος η σωστή αλλά πάντα θέλω να είμαι σίγουρη πριν κάνω το οποιοδήποτε βήμα γνωριμία με γονείς δεν ξέρεις πως οι ίδιοι θα το πάρουν μετά δεν ξέρω Πως σκέφτονται.....

Είμαι 27, δουλεύω στο αντικείμενο μου και μένω μόνη μου σε ένα σπιτάκι πανέμορφο κοντά στην Ακρόπολη όπως πάντα ήθελα. Το Νοίκιασα πέρυσι και με.το που το είδα είπα δεν φεύγω από εδώ ΠΟΤΕ. Λίγους μήνες μετά βέβαια στις καλοκαιρινές διακοπές μου σε ένα μεγάλο νησί γνώρισα ενα αγόρι πρώην συμφοιτητή της κολλητής μου, που είμαστε έκτοτε μαζί και πολύ αγαπημένοι. Καθώς λόγω καραντίνας δεν δούλευε περάσαμε όλη την περίοδο του χειμώνα μαζί Αθήνα και ήταν τέλεια. Τώρα πήγα εγώ για ένα μήνα που πήρα μια μεγάλη άδεια και μου άρεσε τόσο πολύ το ενδεχόμενο ζωής εκεί. Το νησί είναι από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας με πολλές επιλογές. Ο φίλος μου μου πρότεινε πιο επίσημα να πάω να μείνουμε μαζί . Αυτος θα ήταν δυστυχισμένος στην Αθήνα. Και έτσι διερευνητικα άρχισα να κοιτάω τι Παίζει από δουλειά στο αντικείμενο μου(Ανθρωπιστικού χαρακτηρα). Με το που επέστρεψα πίσω Αθήνα έσκασε τηλέφωνο για συνέντευξη. Και σε λίγες μέρες θα πάω από κοντά μα την κάνω. Θέλω πάρα πολύ Αλλά φοβάμαι. Εκεί δεν έχω φίλους πέρα από το αγόρι μου. Είναι μεγάλο βήμα και λυπάμαι που θα χάσω τα θεατρα και τις συναυλίες, τα ουζάκια στο Κουκάκι και τα Πετράλωνα ,τις βόλτες στου Φιλοπάππου,τα ξενύχτια στο Μεταξουργείο, στο σπιτάκι μου τις φίλες μου. Απο την άλλη δεν μπορώ να με φανταστώ μια ζωή να παίρνω 59 φορές τη μέρα το μετρό και να είμαι ολη μέρα στην κίνηση και την ταλαιπωρία. Πιστεύω ότι θα μου αρέσει η πιο χαλαρή ζωή Αλλά φοβάμαι αν θα τα καταφέρω. Επισης βλέπω ότι ο καθένας σε αυτή την ηλικία πια προχωράει τη ζωή του και εξελίσσεται πια και ακολουθεί τον δρόμο του όπως θέλει αυτός. Εγώ νιώθω ότι θέλω να μοιραστώ τη ζωή και τη καθημερινότητα με έναν άνθρωπο. Δεν μιλάω για παιδιά ακόμα σε καμία περίπτωση. Εξάλλου τόσα χρόνια έκανα και την έξαλλη ζωή και τα ταξίδια και σπουδές έξω και πολλά. Και νιώθω οτι χρειάζομαι πια κάτι πιο ήρεμο.... Φοβάμαι μην δεν πάει καλά Αλλά μέσα μου κάτι μου λέει πως γι θες πολύ.

Βγήκα χθές με ένα φίλο μου να πιούμε ένα ποτό,και στο μαγαζί που πήγαμε,αρκετά πιό πέρα καθόταν η πρώην μου με αυτόν που έχει σχέση προφανώς,το κατάλαβα από τις κινήσεις τους.Άν τους είχα δεί πιό πρίν,δέν θα καθόμασταν εκεί,αλλά είχαμε ήδη παραγγείλει.Ήταν μαζί τους και ένα φιλικό μας ζευγάρι,που μετά το χωρισμό μας,έχουν πάρει το μέρος της.Το πώς ένιωσα και νιώθω ακόμα,δέν μπορώ να το περιγράψω.Εγώ έφταιγα για το χωρισμό,είχα μιά παραπάνω οικειότητα με μία συνάδελφό μου,μιλούσαμε πολύ στα social,με έπαιρνε τηλέφωνο στο ξεκάρφωτο,και η κοπέλα μου το κατάλαβε και χωρίσαμε.Δέν είχε συμβεί τίποτα περισσότερο με την άλλη κοπέλα,πραγματικά.Παραδέχθηκα το λάθος μου χίλιες φορές,τί άλλο έπρεπε να κάνω;Υποτίθεται πως όποιος αγαπάει,όπως μου έλεγε,συγχωρεί.Όχι μόνο δέν το έκανε,αλλά έκανε νέα σχέση σε λιγότερο από 5 μήνες.Λάθος δικό μου σίγουρα,αλλά και δικό της.Έτσι νομίζω.

Καλησπέρα σας. Από το τέλος της καραντίνας είχα επικοινωνία με ένα παιδί. Κατορθώσαμε να βγούμε..και η συνάντηση μας κατέληξε σε σεξ. Ήταν κάτι που θέλαμε και οι δυο.. Αυτή τη στιγμή νιώθω χαζή, μιας και σίγουρα το σεξ σε πρώτο ραντεβού συνάντηση είναι κάπως. Μιας και μπορεί να φάνηκα εύκολη, κάτι που δυστυχώς δε με πρεσβεύει. Αλλά και εγώ σαν άνθρωπος δεν μπόρεσα να κρατήσω αντίσταση. Μετά το σεξ μιλαμε αλλά οκ πολυ χαλαρά..Σήμερα με ρώτησε αν έχω άλλες κατακτήσεις ενώ συζητούσαμε άσχετα θέματα...πιστεύετε ότι μπορώ να το γυρίσω το παιχνίδι και να τον διεκδικήσω; Γιατί από την μια λέει ότι θέλει σχέση, από την άλλη ότι δεν είναι σε μουντ... Έχω μια σύχγυση. Θέλω τη γνώμη σας παιδιά! Καλή συνέχεια:)

Μετά απο καιρό νοιώθω καλά με ΄μένα. Βοήθησε πολύ ότι έχασα καμπόσα κιλά και επικεντρώθηκα στο να περνάω καλά και να χαίρομαι. Είναι συνήθεια όλα τελικά. Αυτο που μοιάζει βουνό σήμερα σε λίγο καιρό είναι ζέσταμα για το κυρίως πιάτο. Μικρά βήματα και καθημερινές συνήθειες με έβγαλαν απο την κατάθλιψη που ένοιωθα. Βοήθησαν πολύ και οι φίλοι με την συμπεριφορά, την παρότρυνση τους. Ακομα κάνω πατατιές και δε νομίζω να τελειώσει ποτέ αυτό αλλά τώρα είμαι υποψιασμένος διπλά για τις τρικλοποδιές που μου βάζει το μυαλό μου. Μου το απέδειξε ο ψυχολόγος πριν καμποσα χρόνια αυτό αλλά όλα θέλουν χρόνο για να γίνουν κτήμα μας και τελικά πράξη. Βουρ για την ζωή λοιπόν. Ζήστε όσο περισσότερο μπορείτε και μη γελάτε με ηλίθια αστεία.

να πώ στο αγόρι μου,,να πάμε για βραδυνό μπάνιο στη θάλασσα.Είμαι 21,κι ενώ κάνω κάθε καλοκαίρι όσα περισσότερα μπάνια μπορώ,μέχρι τώρα δέν έχω κολυμπήσει βράδυ γιατί φοβάμαι τη σκοτεινιά της θάλασσας,δέν πάω καλά σίγουρα... Δέν έχουμε πάει μαζί μέχρι τώρα για μπάνιο ούτε την ημέρα,γιατί δουλεύει 7 μέρες την εβδομάδα.Θέλω πολύ να του το προτείνω,έχω κάτι σάν απωθημένο,θέλω να ξεπεράσω τον φόβο μου και θέλω μόνο μαζί του.Το μόνο που σκέφτομαι,είναι ότι επειδή είμαστε μόνο 4 μήνες μαζί,του φανεί "κάπως" αυτό που θα του πώ.Σκέφτομαι εντελώς βλακωδώς;